صفات نمازگزاران واقعی از دید قرآن

نماز واقعی انسان را از طغیان، حرص، آز و بی طاقتی حفظ می کند و کسانی نمازگزار واقعی هستند در باغهای بهشتی جای دارند و از هر نظر گرامی داشته می شوند.

خداوند در قرآن مجید در سوره معارج آیات ۲۳ تا ۳۵ می فرماید: نمازگزاران نمازها را پیوسته به جا می آورند. در اموالشان حق معلومی است برای تقاضا کنندگان و محرومان.به روز جزا ایمان دارند از عذاب پروردگارشان بیمناک هستند. دامان خود را از بی عفتی حفظ م کنند.امانتها و عهد خود را رعایت می کنند. قیام به ادای شهادت حق می نمایند. بر نماز خود مراقبت دارند.این افراد در باغهای بهشتی گرامی اند.

نمازگزاران همواره نمازشان را می خوانند و بر پا می دارند و هرگز نماز را ترک نمی کنند. این نخستین ویژگی آنها است که ارتباط مستمر با درگاه پروردگار متعال دارند و این ارتباط از طریق نماز تامین می گردد. نمازی که انسان را از فحشا و منکرات باز می دارد، نمازی که روح و جان انسان را پرورش می دهد و او را همواره به یاد خدا می اندازد یا وا می دارد. این توجه مستمر،مانع از غفلت و غرور و فرورفتن در شهوات و اسارت در چنگال شیطان و هوای نفس می شود.

اصولا هر کارخیری آنگاه در انسان اثر مثبت می گذارد که تداوم داشته باشد، پیامبر گرامی اسلام می فرمایند: "همانا محبوب ترین اعمال در نزد خدا عملی است که مداومت داشته باشد، گرچه اندک باشد". پس نماز به عنوان بازدارنده از طغیان، حرص، آز و بی طاقتی ذکر شده و به عنوان یکی از فلسفه ها و آثار نماز بیان گردیده است.

با توجه به این که گناهان بسیاری از ناحیه حرص و ضعف اراده به وجود می آید و همچنین با توجه به نقش کنترل کننده و بازدارنده نماز از این صفات رذیله، نتیجه می گیریم که نماز عامل مهمی برای پاکسازی روح از آلودگی ها خواهد بود. البته در صورتی که مراقب انجام صحیح آن باشیم و همواره به طور مستمر با نماز پیوند برقرار کنیم. چراکه اصولا نماز آنگاه اثر بخش است که تداوم داشته باشد.

بعد از ذکر نماز، که بهترین اعمال و بهترین حالات مومنان است، قرآن به دومین ویژگی آنها پرداخته می فرماید: آنها کسانی هستند که حق معلومی از اموالشان را برای محرومین قرار داده اند. به این ترتیب هم ارتباطشان را با خالق حفظ می کنند و هم پیوندشان را با مخلوق.

تفاوت میان سائل و محروم این است که سائل کسی است که حاجت خود را می گوید و تقاضا می کند و محروم کسی است که شرم و حیا مانع تقاضای او می شود.

خداوند در آیه ۲۶ سوره معارج می فرماید: و آنها که به روز جزا ایمان دارند. مراد از تصدیق روز قیامت این است که مصلین علاوه بر تصدیق قلبی روز جزا عملا هم آن را تصدیق می کنند. به این معنا سیره زندگیشان سیره کسی است که معتقد است هر عملی که انجام دهد به زودی از آن بازخواست و بر طبق آن جزا داده می شود. حال این عملی خیر باشد و یا شر، اگر خیر باشد پاداش نیکو و اگر شر باشد عقابش را خواهد دید. و تعبیر به جمله"یصدقون"دلالت دارد بر این که تصدیقشان استمرار هم دارد، پس دائما مراقب اند در هر عملی که می خواهند انجام دهند خدا را فراموش نکنند و مطابق با رضای او انجام دهند.

وفای به عهد و رعایت امانت نیز از اوصاف نماز گزاران است و از مهمترین نشانه های ایمان معرفی گردیده است. همچنین نماز واقعی آن است که انسان را از قیامت هراسناک کند، نماز آن است که انسان را به یاد معاد وا دارد و یاد معاد هم مانع انجام گناه می شود.

بدون شک غریزه جنسی از غرایز سرکش انسان بوده و سرچشمه بسیاری از گناهان است. پس باید دامان نمازگزار از هر گونه بی عفتی پاک باشد همان طور که لباس نماز گزار باید طاهر باشد، روحش هم باید طاهر باشد.

در پایان، پاداش صاحبان این او صاف را بیان می کند و می فرماید:کسانی که دارای این صفاتند،در باغهای بهشتی جای دارند و از هر نظر گرامی داشته می شوند.