انقلاب اسلامی ایران در اواخر دههی ۱۹۷۰ میلادی موج نوینی از اسلامگرایی را مطرح ساخت؛ موجی که بر دوش انبان کهنی از پیوندهای خفتهی مذهب و سیاست استوار بود. در مسیر این موج، ایرانیان خسته از استبداد پهلوی و دونمایهشده در فرآیند مدرنیزاسیون پهلوی، حول اسلام هویت نوینی یافتند، عزت یافتند و کرامت و از ملتی تحت ظلم و استبداد به انقلابیونی بدل شدند که تحولاتی عظیم را در تاریخ ایران تورق کردند؛ تحولی که نقطهی عطف بزرگی در تاریخ ایران گردید. پس از انقلاب اسلامی و تقابل نظام جهانی با آن، سیاست تحریم، کلیدواژهی برخورد غرب با ایران گردید و از این پس، ایران نه در پی دنبالهروی از غرب، بلکه در صدد ایجاد راهی دیگر بود. همین امر بر نقش اسلام و انقلاب به مثابهی دو کلید اصلی در تحولات پس از انقلاب میافزاید و ضرورت پرداختن به این دو عامل را روشن مینماید.
*محمد پورمحمد؛ پژوهشگر تاریخ معاصر
مرجع / برهان
این مطلب بدون برچسب می باشد.
Δ
Sorry. No data so far.