حکومتی الگو برای تمام تاریخ!

از يكسو در جامعه اسلامی انديشه دنيا گرایی و ثروت اندوزی ميان مردم آنچنان اوج گرفته بود كه ارزش ها به ضدارزش ها مبدل گشته بود و ضد ارزش ها رنگ و لعاب ارزش ها را به خود گرفته بود.

به گزارش عروج، اینجاست که علی هشدار می دهد که مردم آگاه باشید که وضعیت امروز شما همانند روزی است که خداوند پیامبرش را بر شما مبعوث گردانید. از سوی دیگر؛ خواص و نخبگان که گروهی از آنها سابقه ای از جنگ و مبارزه، در رکاب با پیامبر به همراه داشتند هر کدام به طریقی بر مسیر عدل و عدالت ثابت قدم نماندند و از امام خواسته ای را طلب نمودند و چون به مال و منال مورد انتظارشان نرسیدند یا از تکیه زدن بر فلان منصب و مقام دور ماندند، از اردوگاه امام رخت بربستند.

چهره های سیاسی و مشهوری چون عایشه، طلحه، زبیر، ابوموسی اشعری، زیدبن ثابت، حسان بن ثابت، ابوهریره، سعدابن ابی وقاص، اشعث بن قیس و دهها نفر دیگر به اپوزیسیون تبدیل شدند و از امام جدا گردیدند. تکلیف معاویه و حزب اموی نیز معلوم بود. سه جنگ جمل، صفین و نهروان را در مدت کمتر از پنج سال بر امام تحمیل کردند، دامنه آشوب ها و اغتشاشات را گسترش دادند و با عدم تمکین در برابر قانون و حدود الهی گستاخانه باطل را بر حقیقت جولان دادند.

امام اما به دور از محافظه کاری های معمول حکام و با نفی مصلحت سنجی های کذایی بر راهبرد مبارزه همه جانبه با فساد سیاسی و اقتصادی ادامه دادند و به موازات آن بر زدایش انحرافات فکری و ایدئولوژیک مردم همت گماردند. فقدان قوه تحلیل اوضاع سیاسی جامعه از سوی عوام و توده مردم و انحراف خواص و نخبگان از اصول بنیادین و ارزشها نگذاشت آرمان های متعالی حکومت علوی به ثمر نشیند هر چند که این یک اشتباه استراتژیک است که حکومت امام را شکست خورده بدانیم.

امروز حکومت علی الگوی مناسب و بی بدیلی برای همه حق طلبان و عدالتخواهان است و جمهوری اسلامی پس از گذشت قرن ها همان راه را ادامه می‌دهد، ناکثین، قاسطین و مارقین امروز هم عرض اندام می کنند و در دشمنی با نظام جمهوری اسلامی تمام قوای خودشان را به میان آورده اند اما تفاوت اینجاست که نقطه قوت و قدرت ایران اسلامی، بصیرت و هوشیاری مردمی است که در همه بزنگاههای حساس و سرنوشت ساز به بهترین وجه ایفای نقش می کنند. اگرچه اکنون برخی خواص در عبور از شرایط پرپیچ و خم و صعب العبور بازماندند و در آزمون ایستادگی و ثبات قدم در مسیر اصول و ارزش ها مردود شدند اما نه تنها مردم را به دنبال خود نتوانستند بکشانند بلکه در چشم تیزبین ملت رسوا و خوار شدند.