دزفول شهری با پیشینه ی فرهنگی به وسعت تاریخ، فاقد سینما و رویداد فرهنگی!

به گزارش عروج، دومین شهر استان با جمعیتی بیش از پانصد هزار نفر دارای یک مجتمع سینمایی است که تنها یک بخش آن فعال بوده و فضایی برای پخش فیلم های روی پرده سینما ندارد بطوریکه شهروندان برای تماشای فیلم های سینمایی باید به سالن های سینمای شهرهای همجوار مراجعه کنند.

سوال اساسی از متولیان امر این است که مگر تعمیر و آماده سازی یک سالن سینما چقدر زمان می برد که از قبل شروع کرونا تا بحال این شهر فاقد سینماست؟ چرا از ظرفیت بخش خصوصی استفاده نشده و یا اگر امکان آماده سازی سالن اکران مجتمع سینمایی وجود نداشته، به چه دلیل از سالن های اجتماعات ادارات که بعضا دارای شرایط اکران فیلم هستند به عنوان جایگزین استفاده نمی شود؟

به جهت سلامت بحث ذکر این نکته حائز اهمیت است که مجموعه ی مردمی سینما وارثین در حال حاضر تنها مرجع اکران فیلم در شهرستان است که البته مربوط به فیلم های خاص با سانس های بسیار محدود و به صورت مقطعی است، در مواجهه با شهرهای هم سطح که بعضا دارای چندین سالن و اکران همزمان چندین فیلم می باشند این سوال باید پرسیده شود آیا چشم اندازی برای حمایت از این مجموعه ها جهت بهره وری بیشتر و حمایت از پتانسیل های بخش خصوصی وجودارد؟ اگر هست چرا تاکنون اجرایی نشده؟

این پایان موضوع نبوده و مدتهاست در این شهر خبری از گالری های هنری و یا رویدادها و جشنواره های فرهنگی که قدرت جذب مردم علاقمند را داشته باشد، نیست.

دزفول شهری با پیشینه ی تاریخی نه هزار ساله (اگر گذرتان به تپه ی باستانی رها شده ی چغامیش بیفتد همچنان بقایای اقلام کشف شده قابل مشاهده بوده و به گواه باستان شناسان خواستگاه موسیقی و هنر در ایران باستان است.) و تعداد زیادی هنرمند شاخص نباید به چنین شرایطی دچار شود که البته به گمان نگارنده دلیل اصلی اجرایی و پویا نشدن مسائل مطرح شده فوق، وجود ادارات و نهاد های تصمیم گیر موازی و تقلای بعضی مجموعه ها برای مصادره ی کار انجام شده است که پیشنهاد می شود فرماندار و شورای فرهنگ عمومی با درخواست برنامه های مجموعه های اداری، برای هر مجموعه ماموریتی تعریف کند تا بروکراسی و کاغذ بازی اداری مانع به سرانجام رسیدن برنامه ای نشود و همچنین بتوان از ظرفیت بخش خصوصی در حوزه ی فرهنگ استفاده برد.